-
1 affigo
af-fīgo, fīxī, fīxum, ere1) прибивать, приколачивать, прикреплять ( falces longuriis Cs); пригвождать, приковывать ( Prometheum Caucăso и ad Caucasum C)a. aliquem cruci L — пригвоздить к кресту (распять) кого-л.litteram ad caput a. Q — наложить клеймо на лобa. pilum pectori bAfr — вонзить копьё в грудьflammam a. lateri, sc. turris V — приблизить пламя к самому боку башниforibus affixus перен. Tib — неподвижно стоящий у дверей2) прижимать (a. mentum pectori Q)3) pass. affigi примыкать, прилегать (Hispania Tarraconensis affixa Pyrenaeo PM)4) pass. следовать неотступно, не отходить (alicui affixum esse tamquam magistro C); близко держаться, льнуть ( lateri alicujus V) -
2 affigo
af-fīgo (ad-fīgo), fīxī, fīxum, ere, anheften, annageln, anspießen, irgendwo befestigen, m. ad u. Akk. od. m. bl. Dat. zur Ang. woran?, m. in u. Abl. zur Ang. wo?, I) eig.: a) übh.: falces longuriis, Caes.: alci pinnarum talaria, Cic.: litteram illam (K) ita vehementer ad caput, ut etc., Cic.: clavum parieti, in die Wand schlagen, Amm.: pilum equi graviter adverso pectori, den Sp. mit aller Gewalt dem Pf. vorn in die B. schleudern, Auct. b. Afr.: alqm terrae, u. alqm cuspide ad terram, anspießen an usw., Liv.: Prometheum Caucaso, Cic., ad Caucasum, Cic. – alqm patibulo, Sall. fr., cruci, Liv. u. Eccl.: manum laevo lateri, Verg.: manus amputatas mensae, Suet.: affixae caelo stellae (die Fixsterne), Plin.: haeret verticulis adfixum in posteriore parte atque articulis, Lucil. sat. 4, 30. – im Bilde, metus ille vos habet, ne velut trabalibus clavis affixi corporibus haereatis, Arnob. 2, 13. – b) als Weihgeschenk od. Trophäe aufhängen, signa affixa delubris, Hor. carm. 3, 5, 19: arma templo affixa, Quint. 5, 10, 36: quorom domus spoliis hostium affixis insignes, Liv. 10, 7, 9 (vgl. Plin. 35, 7). – II) übtr.: a) gleichs. anheften, anketten, anschmieden, fest bannen, fesseln an etw. od. jmd., α) Lebl.: Ithaca illa in asperrimis saxis tamquam nidulus affixa, Cic. – mentum pectori, wie angeschmiedet an die Brust halten, Quint.: flammam lateri, poet. = in Brand stecken, Verg.: humo divinae particulam aurae, Hor.: Hispania Tarraconensis affixa Pyrenaeo, sich dicht anschließend an usw., Plin. – u. Abstr., continentia cum ipso negotio sunt ea, quae semper affixa esse videntur ad rem neque ab ea separari possunt, Cic. – β) leb. Wesen: homines in exigua terrae parte affixi, Cic.: alqm lecto od. lectulo (v. Unfällen, v. Alter), Hor. u. Sen.: fastigio tuo (an deine hohe Stellung) affixus es, Sen.: pensis affixa puella, Tibull. – anus (harrende Alte) affixa foribus, Tibull.: u. so iuvenes affixi valvis (curiae), Val. Max.: affigi venis (v. Bienen), haften an usw. (mit den (Stacheln), Verg. – alci affixum esse tamquam magistro, nicht von der Seite gehen, Cic.: u. so quibus in rebus me sibi ille affixum habebit, immer auf dem Halse haben wird (v. drängenden Bittsteller), Cic.: Pallas affixus lateri sinistro, sich eng anschmiegend an usw., Verg. – b) in der Seele, im Gedächtnis festhaften machen od. lassen, einprägen, im Passiv = festhaften, vidit Simonides ea maxime affigi animis nostris, quae essent a sensu tradita atque impressa, Cic.: altius in animo sedent, quae pronuntiatio, vultus, habitus, gestus etiam dicentis affigit, Plin. ep.: sine molestia, quae ipsi composuerint, iam familiarius animo suo affigent, Quint.: sive dubites sive memoriae affigere velis, Quint. / Synk. Konj. Plusquamperf. adfixet, Sil. 14, 536.
-
3 affigo
af-fīgo (ad-fīgo), fīxī, fīxum, ere, anheften, annageln, anspießen, irgendwo befestigen, m. ad u. Akk. od. m. bl. Dat. zur Ang. woran?, m. in u. Abl. zur Ang. wo?, I) eig.: a) übh.: falces longuriis, Caes.: alci pinnarum talaria, Cic.: litteram illam (K) ita vehementer ad caput, ut etc., Cic.: clavum parieti, in die Wand schlagen, Amm.: pilum equi graviter adverso pectori, den Sp. mit aller Gewalt dem Pf. vorn in die B. schleudern, Auct. b. Afr.: alqm terrae, u. alqm cuspide ad terram, anspießen an usw., Liv.: Prometheum Caucaso, Cic., ad Caucasum, Cic. – alqm patibulo, Sall. fr., cruci, Liv. u. Eccl.: manum laevo lateri, Verg.: manus amputatas mensae, Suet.: affixae caelo stellae (die Fixsterne), Plin.: haeret verticulis adfixum in posteriore parte atque articulis, Lucil. sat. 4, 30. – im Bilde, metus ille vos habet, ne velut trabalibus clavis affixi corporibus haereatis, Arnob. 2, 13. – b) als Weihgeschenk od. Trophäe aufhängen, signa affixa delubris, Hor. carm. 3, 5, 19: arma templo affixa, Quint. 5, 10, 36: quorom domus spoliis hostium affixis insignes, Liv. 10, 7, 9 (vgl. Plin. 35, 7). – II) übtr.: a) gleichs. anheften, anketten, anschmieden, fest bannen, fesseln an etw. od. jmd., α) Lebl.: Ithaca illa in asperrimis saxis tamquam nidulus affixa, Cic. – mentum pectori, wie angeschmiedet an die Brust halten, Quint.: flammam————lateri, poet. = in Brand stecken, Verg.: humo divinae particulam aurae, Hor.: Hispania Tarraconensis affixa Pyrenaeo, sich dicht anschließend an usw., Plin. – u. Abstr., continentia cum ipso negotio sunt ea, quae semper affixa esse videntur ad rem neque ab ea separari possunt, Cic. – β) leb. Wesen: homines in exigua terrae parte affixi, Cic.: alqm lecto od. lectulo (v. Unfällen, v. Alter), Hor. u. Sen.: fastigio tuo (an deine hohe Stellung) affixus es, Sen.: pensis affixa puella, Tibull. – anus (harrende Alte) affixa foribus, Tibull.: u. so iuvenes affixi valvis (curiae), Val. Max.: affigi venis (v. Bienen), haften an usw. (mit den (Stacheln), Verg. – alci affixum esse tamquam magistro, nicht von der Seite gehen, Cic.: u. so quibus in rebus me sibi ille affixum habebit, immer auf dem Halse haben wird (v. drängenden Bittsteller), Cic.: Pallas affixus lateri sinistro, sich eng anschmiegend an usw., Verg. – b) in der Seele, im Gedächtnis festhaften machen od. lassen, einprägen, im Passiv = festhaften, vidit Simonides ea maxime affigi animis nostris, quae essent a sensu tradita atque impressa, Cic.: altius in animo sedent, quae pronuntiatio, vultus, habitus, gestus etiam dicentis affigit, Plin. ep.: sine molestia, quae ipsi composuerint, iam familiarius animo suo affigent, Quint.: sive dubites sive memoriae affigere velis, Quint. ⇒ Synk. Konj. Plusquamperf. adfixet, Sil. 14, 536. -
4 insero
1. I.Lit.:II.frumentum,
Col. 5, 7, 3:pirum bonam in pirum silvaticam,
to ingraft, graft, Varr. R. R. 1, 40, 5:vitem,
Col. Arb. 8, 2:fissā modo cortice virgam Inserit,
Ov. M. 14, 631; Hor. Epod. 2, 12:inseritur et nucis arbutus horrida fetu,
Verg. G. 2, 69 Forbig. ad loc.; so,cum Vergilius insitam nucibus arbutum dicat,
Plin. 15, 15, 17, § 57. —Trop., to implant:A.num qua tibi vitiorum inseverit olim Natura,
Hor. S. 1, 3, 35:remedia herbis invisis,
Plin. 22, 6, 7, § 15:animos corporibus,
to unite, Cic. Univ. 12, 38.—Hence, insĭtus, a, um, P.a., ingrafted, grafted.Lit.:2.arbor,
Col. Arb. 20, 2:mala,
Verg. G. 2, 33.—Transf., of animals:III.discordantem utero suo generis alieni stirpem insitam recipere,
a hybrid, Col. 6, 36, 2.— Subst.: insĭtum, i, n., a graft, scion, Col. 5, 11, 8.—Trop., implanted by nature, inborn, innate, natural:2.O generosam stirpem et tamquam in unam arborem plura genera, sic in istam domum multorum insitam atque illigatam sapientiam,
Cic. Brut. 58, 213: reliqua est ea causa, quae non jam recepta, sed innata;neque delata ad me, sed in animo sensuque meo penitus affixa atque insita est,
id. Verr. 2, 5, 53, § 139:Deorum cognitiones,
id. N. D. 1, 17, 44:tam penitus insita opinio,
id. Clu. 1, 4:notio quasi naturalis atque insita in animis nostris,
id. Fin. 1, 9, 31:menti cognitionis amor,
id. ib. 4, 7, 18:hoc naturā est insitum, ut,
id. Sull. 30, 83:feritas,
Liv. 34, 20, 2.— In gen., taken in, incorporated, admitted, adopted:ex deserto Gavii horreo in Calatinos Atilios insitus,
Cic. Sest. 33, 72:insitus et adoptivus,
Tac. A. 13, 14.in-sĕro, sĕrŭi, sertum, 3, v. a. [in-, 2. sero], to put, bring, or introduce into, to insert (class.); constr. with in and acc., or with dat.I.Lit.A.In gen.:B.collum in laqueum,
Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37; id. de Or. 2, 39, 162:oculos in pectora,
Ov. M. 2, 94:caput in tentoria,
Liv. 8, 36, 6:gemmas aureis soleis,
Curt. 9, 1, 29:falces longuriis,
Caes. B. G. 3, 14:subtegmen radiis,
Ov. M. 6, 56:in avium nidis aliquid,
Plin. 24, 19, 113, § 174.—In partic., to ingraft: quidquid inserueris, vimine diligenter ligato, Col. Arb. 8, 2:II.surculus insertus,
id. ib. 3.—Trop., to bring into, introduce, to mix or mingle with:amputanda plura sunt illi aetati, quam inserenda,
Cic. Cael. 31, 76:jus est, quod non opinio genuit, sed quaedam innata vis inseruit,
id. Inv. 2, 53, 161:historiae jocos,
Ov. Tr. 2, 444:querelas,
Tac. H. 1, 23:adeo minimis etiam rebus prava religio inserit Deos,
Liv. 27, 23, 2:contiones directas operi suo,
Just. 38, 3:tantae rerum magnitudini hoc inserere,
Vell. 2, 107, 1:haec libello,
Suet. Dom. 18: manus, to set one ' s hands to, Luc. 8, 552:liberos sceleri,
to draw into, involve in crime, Sen. Thyest. 322:nomina alienae gentis Aeacidis,
Ov. M. 13, 33; cf.:ignobilitatem suam magnis nominibus,
Tac. A. 6, 2: se, to mingle with, join, engage in:inserentibus se centurionibus,
id. H. 2, 19:se turbae,
Ov. A. A. 1, 605:se bellis civilibus,
id. M. 3, 117: civium numero, to reckon or enroll among, Suet. Aug. 42:Liviorum familiae,
id. Tib. 3:stellis et concilio Jovis,
Hor. C. 3, 25, 6:aliquem vitae,
i. e. to preserve alive, Stat. S. 5, 5, 72: nomen famae, to attach to fame, i. e. to render celebrated, Tac. Or. 10. -
5 affigo
adfīgo (affīgo), ĕre, fixi, fixum - tr. - - adfixet = adfixisset, Sil. 14, 536. [st1]1 [-] attacher, clouer, adapter. - cruci aliquem adfigere, Liv. 28, 37, 2: attacher qqn à la croix. - falces adfixae longuriis, Caes. BG. 3, 14, 5: faux adaptées à des perches. - affigere ad terram, Liv.: clouer sur le sol. - adfixus Caucaso, Cic. Tusc. 5, 8: (Prométhée attaché au Caucase. - litteram K ad caput alicui adfigere, Cic. Amer. 57: imprimer sur le front de qqn la lettre K [Kalumnia, calomnie]. - adfixus ad Caucasum, Cic. Tusc. 2, 23 ; attaché au Caucase. - regem cuspide ad terram adfixit, Liv. 4, 19, 5: il cloua le roi à terre de sa javeline. - Ithaca in asperrimis saxulis tanquam nidulus adfixa, Cic. de Or. 1, 196: Ithaque fixée comme un pauvre nid sur de pauvres rochers escarpés. - hiems non patitur (semen) radicem adfigere terrae, Virg. G. 2, 318: l'hiver ne permet pas que [le plant de vigne] fixe ses racines dans le sol. - affigere flammam lateri, Virg.: mettre le feu aux flancs (d'une tour). [st1]2 [-] au fig. fixer, graver, inculquer. - alicui tamquam magistro adfxus, Cic. Q. 3, 1, 19: attaché à qqn comme à un maître. - in exigua ejus (terrae) parte adfixi, Cic. Rep. 1, 26: fixés sur un coin étroit de la terre. - animis adfigi, Cic. de Or. 2, 357: se fixer dans les esprits. - aliquid animo adfigere, Sen. Ep. 11, 8: fixer qqch dans l'esprit. - aliquid memoriae adfigere, Quint. 10, 1, 19: fixer qqch dans la mémoire. - illud tibi adfige, Sen. Ep. 113, 32: pénètre-toi de ceci. - affigere litteras pueris, Quint.: graver les lettres dans la mémoire des enfants.* * *adfīgo (affīgo), ĕre, fixi, fixum - tr. - - adfixet = adfixisset, Sil. 14, 536. [st1]1 [-] attacher, clouer, adapter. - cruci aliquem adfigere, Liv. 28, 37, 2: attacher qqn à la croix. - falces adfixae longuriis, Caes. BG. 3, 14, 5: faux adaptées à des perches. - affigere ad terram, Liv.: clouer sur le sol. - adfixus Caucaso, Cic. Tusc. 5, 8: (Prométhée attaché au Caucase. - litteram K ad caput alicui adfigere, Cic. Amer. 57: imprimer sur le front de qqn la lettre K [Kalumnia, calomnie]. - adfixus ad Caucasum, Cic. Tusc. 2, 23 ; attaché au Caucase. - regem cuspide ad terram adfixit, Liv. 4, 19, 5: il cloua le roi à terre de sa javeline. - Ithaca in asperrimis saxulis tanquam nidulus adfixa, Cic. de Or. 1, 196: Ithaque fixée comme un pauvre nid sur de pauvres rochers escarpés. - hiems non patitur (semen) radicem adfigere terrae, Virg. G. 2, 318: l'hiver ne permet pas que [le plant de vigne] fixe ses racines dans le sol. - affigere flammam lateri, Virg.: mettre le feu aux flancs (d'une tour). [st1]2 [-] au fig. fixer, graver, inculquer. - alicui tamquam magistro adfxus, Cic. Q. 3, 1, 19: attaché à qqn comme à un maître. - in exigua ejus (terrae) parte adfixi, Cic. Rep. 1, 26: fixés sur un coin étroit de la terre. - animis adfigi, Cic. de Or. 2, 357: se fixer dans les esprits. - aliquid animo adfigere, Sen. Ep. 11, 8: fixer qqch dans l'esprit. - aliquid memoriae adfigere, Quint. 10, 1, 19: fixer qqch dans la mémoire. - illud tibi adfige, Sen. Ep. 113, 32: pénètre-toi de ceci. - affigere litteras pueris, Quint.: graver les lettres dans la mémoire des enfants.* * *Affigo, affigis, pen. prod. affixi, affixum, affigere. Ficher à quelque chose, Afficher, Plaquer contre.\Cruci affigere. Liu. Crucifier, Attacher à clous contre une croix.\Affigere ad caput literam. Cicero. Fletrir au front d'une lettre chaulde.\Cuspide ad terram affixit. Liu. L'a fiché en terre de la pointe de son baston.\Affigere aliquid animo suo familiarius. Quintil. Planter, Ficher, Imprimer quelque chose en son esprit ou memoire.\Humo affigere particulam diuinae aurae. Horat. Appliquer son esprit aux choses terriennes.\Lecto affigere aliquem. Horat. Le faire tenir et demourer continuellement dedens le lict.\Affigere literas pueris. Quintil. Leur faire retenir par cueur.\Oscula affigere. Claudian. Baiser.\Affigere, per translationem dictum: vt Affigere dulcedinem animis. Plin. Imprimer en l'entendement, Ficher en l'esprit. -
6 insero
I īn-sero, sēvī, situm, ere1) сеять (i. frumentum Col); сажать ( insita arbor Col)2) прививать ( pirum bonam in pirum silvaticam Vr); делать прививку ( ex arbore in arborem Vr)3) сочетать, связывать (aliquid alicui rei, corpora animis C); принимать в качестве члена рода (in Calatinos Atilios i. C)4) насаждать, внушать, прививать, воспитывать, внедрять (novas opiniones C; vitia alicui H)naturā insitus C — врождённыйII īn-sero, seruī, sertum, ere1)а) всовывать, вдевать, продевать ( collum in laqueum C); вкладывать ( cibum alicui in ōs C); вделывать, вставлять ( sĕram posti O)subtemen i. O, Sen — продевать уток ( в основу посредством челнока)б) просовывать (manus vinculo Pt)2) вонзать ( telum L); вперять, устремлять ( oculos in aliquid O и alicui rei VM)3)а) прививать (arbores gemmis inserantur Hier; surculus insertus Col); вводить, включать (jocos historiae O; aliquem numero civium Su); вставлять, вделывать ( gemmas soleis QC)falces insertae longuriis Cs — серпы, насаженные на длинные шестыб) приобщать, сопричислять ( aliquem vatibus H)stellis i. H — поместить среди звёзд, т. е. даровать бессмертиеi. aliquem vitae St — сохранить кому-л. жизньi. nomen famae T — прославить имя4) вмешивать, впутывать ( deos minimis rebus L)i. se — вмешиваться (i. se bellis O) -
7 adfīgo
adfīgo (affīgo), ĕre, fixi, fixum - tr. - - adfixet = adfixisset, Sil. 14, 536. [st1]1 [-] attacher, clouer, adapter. - cruci aliquem adfigere, Liv. 28, 37, 2: attacher qqn à la croix. - falces adfixae longuriis, Caes. BG. 3, 14, 5: faux adaptées à des perches. - affigere ad terram, Liv.: clouer sur le sol. - adfixus Caucaso, Cic. Tusc. 5, 8: (Prométhée attaché au Caucase. - litteram K ad caput alicui adfigere, Cic. Amer. 57: imprimer sur le front de qqn la lettre K [Kalumnia, calomnie]. - adfixus ad Caucasum, Cic. Tusc. 2, 23 ; attaché au Caucase. - regem cuspide ad terram adfixit, Liv. 4, 19, 5: il cloua le roi à terre de sa javeline. - Ithaca in asperrimis saxulis tanquam nidulus adfixa, Cic. de Or. 1, 196: Ithaque fixée comme un pauvre nid sur de pauvres rochers escarpés. - hiems non patitur (semen) radicem adfigere terrae, Virg. G. 2, 318: l'hiver ne permet pas que [le plant de vigne] fixe ses racines dans le sol. - affigere flammam lateri, Virg.: mettre le feu aux flancs (d'une tour). [st1]2 [-] au fig. fixer, graver, inculquer. - alicui tamquam magistro adfxus, Cic. Q. 3, 1, 19: attaché à qqn comme à un maître. - in exigua ejus (terrae) parte adfixi, Cic. Rep. 1, 26: fixés sur un coin étroit de la terre. - animis adfigi, Cic. de Or. 2, 357: se fixer dans les esprits. - aliquid animo adfigere, Sen. Ep. 11, 8: fixer qqch dans l'esprit. - aliquid memoriae adfigere, Quint. 10, 1, 19: fixer qqch dans la mémoire. - illud tibi adfige, Sen. Ep. 113, 32: pénètre-toi de ceci. - affigere litteras pueris, Quint.: graver les lettres dans la mémoire des enfants. -
8 īn-serō
īn-serō seruī, sertus, ere, to put in, introduce, insert, thrust: caput in lecticam: insertae fenestrae, V.: trecentos (in navem), H.: oculos in pectora, O.: caput in tentoria, L.: falces insertae longuriis, Cs.: subtegmen radiis, O.: mare montibus inseri, flows among, Ta.—Fig., to bring in, introduce, associate, join, enroll: ius est, quod quaedam innata vis inseruit: minimis rebus religio inserit deos, L.: me vatibus, H. -
9 falx
I.Prop., Cato, R. R. 10, 3; 11, 4; Varr. R. R. 1, 22, 5; Cic. Tusc. 5, 23, 65; id. Mil. 33, 91; Verg. G. 1, 348: Ov. F. 4, 914; Hor. C. 1, 31, 9 et saep.—II.Transf., a military implement shaped like a sickle, used in sieges to pull down walls or the enemies stationed on the walls; a hook:falces praeacutae insertae affixaeque longuriis: non absimili formā muralium falcium,
Caes. B. G. 3, 14, 5; 5, 42 fin.; 7, 22; Sisenn. ap. Non. 556, 22; Curt. 4, 3, 8; Tac. H. 3, 27; Stat. Ach. 2, 419.—Of the scythes with which chariots were armed, Curt. 4, 15, 2. -
10 longurius
longŭrĭus, ii, m. [id.], a long pole:inter singulas equas a praesepibus intericere longurios,
Varr. R. R. 2, 7, 10; 1, 14, 2:falces praeacutae insertae affixaeque longuriis,
Caes. B. G. 3, 14; 4, 17.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский